قربانی شناسی یکی از شاخه‌های جرم‌شناسی است. بحث از جرائم بدون قربانی، یکی از مسائل مهم این شاخه از جرم‌شناسی است که در چند دههٔ اخیر موردتوجه جرم شناسان واقع شده است. جرائم بدون قربانی به جرایمی اطلاق می‌شود که قربانی مستقیم، معین و مشخص ندارد و به‌طور عینی و ملموس شخص از آن متضرر نمی‌شود. این نوع جرائم به نام جرائم توأم با رضایت و جرائم توافقی نیز یاد شده است. همچنین در تعریف این جرائم گفته شده اعمال اخلاقی است که به علت صدمه زدن به هنجارهای اخلاقی، جرم دانسته می‌شود. هدف این تحقیق در آن است که اولاً جرائم بدون قربانی را مفهوم شناسی کند؛ به این معنا که تبیین کند که این واژه چه مفهوم، مبانی، عناصر مشترک و ویژگی‌هایی دارد.ثانیاً به بیان مصادیق جرائم بدون قربانی در حقوق جزای افغانستان و مشخصاً کُد جزای افغانستان، بپردازد و نشان دهد که قانون‌گذار با چه رویکردی، اعمالی را تحت عنوان جرائم بدون قربانی جرم‌انگاری کرده است. این تحقیق از روش تحلیلی-توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به شیوهٔ فیش‌برداری بهره برده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که به‌رغم رقم بالای جرائم بدون قربانی، قانون‌گذار افغانستان بیشتر با نگاه اخلاقی به جرم‌انگاری آن اقدام کرده است؛ زیرا در این جرائم قربانی معین و مستقیمی وجود ندارد. افزون بر این پدرسالاری قانونی و مصالح جمعی هم در جرم‌انگاری این جرائم نقش داشته است.
)