تروریسم در تمام دنیا دهشت به وجود آورد و کشورها ناگزیر شدند در مقابل آن به مبارزه برخیزند. به خاطر این مسئله، سازمان‌های بین‌المللی با تصویب کنوانسیون‌ها و قطعنامه‌های مختلف به مبارزه با تروریسم پرداختند. طبق یافته‌های این مقاله، دامنهٔ مبارزه با تروریسم هم‌زمان، منابع تأمین مالی تروریسم را هم در برگرفت تا تروریسم از سرچشمهٔ نخستین آن‌که پول‌شویی است، خشکانده شود. منابع حقوق بین‌الملل اخصاً قطع‌نامهٔ 1373 شورای امنیت و کنوانسیون بین‌المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم مصوب 1999، با اجباری کردن روش‌های خاص در مبارزه با تأمین مالی تروریسم، کشورها را به مقابلهٔ هرچه بیشتر با تأمین مالی تروریسم سوق دادند. مبارزه با تأمین مالی تروریسم، با روش‌های مختلف صورت می‌گیرد؛ از جمله تدابیری برای پیش‌گیری از کمک به عملیات تروریستی. همچنین اقدامات واکنشی، مانند مجازات مرتکبین تأمین مالی تروریسم و انسداد دارایی‌های آنان، به یک الزام بین‌المللی تبدیل شده است. هدف این مقاله که با روش تحلیلی و توصیفی نوشته شده، بررسی جرم تأمین کننده مالی در کد جزای افغانستان است. در افغانستان قانون مبارزه با تمویل تروریسم (1383) و همین قسم قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1394) و لایحهٔ اصلاح قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1397) تصویب شده است که مغایرت نداشتن آن با شرع و قانون اساسی اعلام نشده است.
)